Al
ciapa
ul
raseghen
e a
scáa
in man
e al vá in giarden
adreamán.
Rassegá
da li
rassegá
da lá,
par lü le
tenme
mètasi drè a
giügá.
Chesta pianta chi l’é gia dré a
crepá.
Ma cul
raseghen
in man l’impurtanti al é
gabá.
Se tel vedi pudá i pianti
te se
stremisi
e te prèghi i santi.
Tàia
chèl ram chi che l’é non in
paia
,
tàia
via chèl lá
che le tut
scigutá.
Tàia
chèl ram chi che l’é gia dré a
crepá
,
tàia
ánca chèl lá che l’é dré a fiuì da giá.
Tàia
chèl ram chi chàl guarda in tera
e
tàia
ánca chèl lá che l’é gia
sultera.
Tantu al sa impègna a
lauá
che se tel guardi bén da
visen
al par quasi un artista dul
raseghen.
A podadüa al é quasi
finia
ma per i pianti a la diventa
grisa
chandu al sa mèti drè a
tàia
ánca a
radisa.
Sempar
verta
l'é a mé cà
s' te me vègni chì a
truà
,
ma
lassá
giù ul
raseghen
e tuca non ul me
zardén!
Roberto Azzimonti,
(Dedicàa a chèl
balòssu
dul me pá; Sergio Luigi Azzimonti)
|
